Izan ala ez izan

Azken asteetan ez dut deus idaztekorik atxeman. Euskaraz, hizkuntz politikaz, irakaskuntzaz, ...
Ez da ez dela deus erratekorik, baitzitekeen, anitz.
Azken hilabeteak eta datozen beste zenbait ere gogoeta eta proeiktu inportanteen garaia dira: iparraldeko makro-herri-elkargoa, hizkuntz politika, konpetentzia desberdinak zeinen eskutan geldituko diren, zeren egiteko, non geldituko da euskalgintza, ikastaroak sortu behar ote ditugu ala ez, formakuntza baten egiteko etenaldi bat egin behar ote nuke eta holakoak…

Euskaraz (20): liburu batengatik

Ene bigarrena ez doa ikastolara oraino, nahiz batzuetan iduritzen zaidan on eginen liokela doi bat, haurtzainaren etxean egoten da.

Pedagogia demagogia

Azken denboretan bada gertatzen ari gauza bitxia: piskanaka, garaiak aldatu direnez, lehen pedagogia arrunt baztertzen zutenak itzuli dira eta orain galdetzen dute pedagogoa izatea, hobeki errateko teorian behar genituzkeen gaitasunak eta teknikak erabiltzea fin jakin batzuen zerbitzuko. Eta ni, hasieran, pozten nintzen. Zozoki. Pentsatuz galdetzen zitzaidala iritzia, erantzun bat ekartzea, galdetzen zitzaidala egoera baten analisia eta aterabideak jorratzea. Hots, ene lanaren egitea.

Interesgarria da

Hitzontzi ederra naizela ez dut ukatuko, konpainia onean nekez isilarazia. Publikoan ere mintzatzen naiz frangotan, talde tipitan gehienetan, ertainetan usu eta ez da gauza erraza batez ere pasioak eramaten zaituenean solas suharretara: ez du beti desiratu efetua eragiten. Noizbehinka mintzatu beharra dut publiko zabalaren aitzinean; hau ariketa zailagoa zait, oratorioetan aritzeko dohain berezia galdetzen duena, indar bat galdetzen didana, Arzallus-i BEC-eko finalan nola (baina ni disimulatzera heltzen naiz, ustez).

Profezia

Badut lankide bat biziki azkarra. Buruz diot. Ez naiz bere aurkezpenean luzatuko, anonimotasun zerbaiten zaintzeko asmoz, eta hemendik aitzina deituko dugu BlackJack besterik gabe.

Komunikazioaren alfabetatuak

Atzo gurutzatu nuen irakakuntzaren eta komunikazioaren jainkoek, denek batera, beneditaturik sorturik zitekeen horietarik bat. Nola erran? Komunikazioaren irresistible bat.

Maite dut flipatzea. Baina ez hainbeste.

Azken urteetan Estatu Batuetatik etorri “berritasun” pedagogiko bati deitzen zaio flipatzea.
Desmartxa pedagogiko honek, iduriz, gero eta irakasle gehiago seduzitzen ditu, arrazoin parte haundiarekin dudarik gabe. 

Amen armairuak

Gure amen ganbaretako armairuak eredugarriak izaten dira, oihal junta eta lerrokatu usaintsuz beteak. Apalez apal, gauza bakoitzak du lekua, erantzuki, akatsik gabeko leku eta arimen altxaleku. Atea ideki orduko aireratzera uzten dituzte haize leun urrin eztiak, izpiliku arrastoak eta zurak xurgatu liho garrantzituarenarekin batera. Hauen aldean, ohea estaltzen duen mantak zurail munttoak ere berekin dakarzki etxea atxikitzen dakienaren aztarnak. Dena da xuri baino xuriagoa - ez baita afera ttipia edo bazterrera uztekoa-, plegu onean ezarria, itzal, mantxa eta akatsik gabea.

Maite ditut… uzkinazoak

Gogoan dut haurra nintzela, zozokeria bat egiten nuelarik, erraten zitzaidala “ze uzkinazoa egiten duzun!”. Konplimendua ez zen ene gustukoena, noski.

Elkarrizketa eleanitzak

Gaur zer pentsatua eman dit elkarrizketa eleanitzen eta inter-ulermenaren gaiak eta hainbat ohar interesgarri irakurri ditut @garaigoikoa eta @ZEtxeburua -ren txioetatik.

Duela zenbait aste TELP tailer batean hasi zen kontua aipatu zirelarik “elkarrizketa eleanitzak”.
Planteamendua argia zen eta interesgarria: hizkuntza desberdinak menperatzen dituzten jende artean bakoitzak bere hizkuntzan komunika dezake, aitzinetik jakinik pareko guziek ulertzen dutela.
Orduan, ikusi nion interes anitz eta ikusten dizkiot oraindik.
Elkar-ulermena segurtatua izanik, euskaldunek ateak idekiak genituzke gure hizkuntzan aritzeko eta parekoak nahi duen hartan erantzuteko eta bide beretik ikasteko prozesu batean sartua denak aukerak ditu euskararen entzuteko eta biziarazteko, baita hizkuntzaz den pertzepzioa aldatzeko.