Isiltzeak ez du deus onik

Azken denboretan,  nire inguruan jende frangori entzuten diot "isilduko naiz".

Isiltzen denak, zer isiltzen du, isiltzen denean?Zergatik eta zertarako?

Gerta daiteke ez deus izatea erraiteko, gertatzen da, ez deus pentsatzea, gutxitan.

Beste anitzetan, arrazoina izan daiteke, herabea dela, entzuna izanen ez dela pentsatzea, aitzinetik galtzaile iznen dela pentsatzea, autozentzura egitea, arrazoin pertsonalak.

Baliteke isiltasunari balio berezi bat ematen zaiola, kultura eta hezkuntzaren arabera: poderean denarenganik iraina da eta mespretxua, emazteenganik berenganik espero dena, minoritatean edo menperatuak direnenganik hala beharra edo erresiliazioa, kultura batzuetan preziagarri den kalitatea da sekretuak gordetzen jakitea eta lerroetatik ez ateratzea.

Kasu estremoetan, isiltzea mehatxu gisa ere balia daiteke.

Eta nunbait bakoitzari dagokio horrelako ereduak segitzea, alimentatzea edo aldatzea.

Euskaraz? (6) On comprend rien!

...si  vous venez pas, c'est pas grave.

Joan den egun batean, arratsalde apalez, aspaldian ezagutzen dudan mutiko bat laguntzeko, « brigada » bat muntatu genuen afitxaketa egiteko.

Afitxak ekitaldi bati buruzkoak ziren, aski arruntak, bi logo, elebidunak, euskara lehenetsia (beraz agerian frantsesari konparatuz), oinarrizko informazioz osatuak: data, tokia, zer den, ordua.

Badakigu euskararen presentziaren miserabilismoa zertan den. Halere, zinez, objektiboki, arras ulergarria zen afitxa, euskaraz ez jakinik ere, lehen begi kolpean berean, bederen zer zen eta nun ulertzeko gisakoa.

Euskaraz? (5)

... edo « diplomazia » nire hiztegitik desagertzen denean, zer gertatzen den...

… edo nola, bi liburu irakurri omen dituzten jendeen solasek erotzen nauten...

Nunnahi, seguraski bere burua inteklektual haunditzat duen bat ondoan denean, haurrari bat euskaraz ari zaionean eta beste batek frantsesez egiten dionean, euskararik ez baitaki. Mespretxu haundi batekin horrelako zerbait dio: