Maite ditut irribarreak.

Gisakoa da erakasle hori. 

Umore onez da gaur.
Tenorez heldua da.
Jantzi berri bat du, ez?
Dena ulertuko dugu, bere buruaz segur ematen du.
Ontsa izanen da gaurko klasea.
A, ahantzi du bagenuela lan bat egiteko?
Begiratzen nau, irribarre bat luzatzen dit. Nik ere?

Han eta Hemen

Hemen gaude, ez han.

Han daude, ez hemen.

Halere,

Hemen dagoena ez dago hemen, han ere ez badago.

Han dagoena ere ez dago han, ez badago hemen.

Hemen bageunde zinez, hor eta han ere bageundeke

Bai nun nahi gaudeke, hemen gaudelarik.

Baina ez gaudeke, ez geundeke inolaz ere, egiaz, ez hemen ez han,

Haratago eta hunago ez bageunde aldi berean.

Ez han eta ez hemen, honago eta harago egon ezean.

Han eta Hemen

Mixel Etxekopar - Transhumantzia

Argazkia: Harri Borobilak

Ite, missa est

Maite ditut meza handiak. Urtean pare bat aldiz baizik gertatzen ez diren horiek.

Meza horien zeremoniala biziki arautua izaten da. Mahai nagusian podere publikoetako ordezkari eta bozeramaileak buru dituzte eta euskalgintza osoa hurbiltzen da, egitura eta tendentzia guziak baturik. Mahaitik luzatzen dira lehen erranak: egina den guzia, denek dugun merezimendua, izan daitezkeen hutsen zuritzea. Gero uzten da tarte bat, ahalik eta laburrena bada hobe, iradokizun zenbaiten biltzeko, ahal bada oniritzi zabala eta aho batekoa.

Maite ditut meza horiek gure gogoeten plazarazteko lekuak direlako, ikuspegi kritikoa eta iradokizunak partekatzekoak. Holakoetan baizik ez baita parada zinez gure ikusmoldeak ozenki eta zuzenki helarazteko. Onengatik eta gaitzengatik.

Euskaraz? (10)

… edo nola partida utzi nuen, hasi aitzin.

Harreman artifizialki landuen kasuan, adibidez urte hastapenetako egoitzako jabe eta egoilierren arteko aperitifetan, solasgaiak fite lerratu ohi dira banalitateetara; horien artean gai arrunta, nola ez, haurrena, eskolarena eta holakoak. 

- Ene haurrak ikastolan edo elebidunean? Bo, bo, bo... Otoi. Euskaraz? Hori ez da hemengoentzat, hori ontsa da haratago, Hazparne aldera eta han, ardiak izaten diren lekuan. Zakurrekilan aritzeko eta hola, huhahahaaha.

Hamar segunda pisuren buruan, ezin ihardokiz: 

- Ideiak ez partekaturik ere, errespetua gutxienekoa da.
- Ale, ale, badakizu nor naizen?

Bai, bagenekien nor zen: gibeleko etxeko militarra. 

Mesprexatzen ninduen gisan berean, zena eta errepresentatzen zuen guzia aiher nituen. Horretan ez nintzatekeen batzarreko bakarra.

Gibelekaldean, metro batzuk urrunxeago, lagunak eskua kokozpera ekarria zuen eta inarrosten, isil nendin aginduz, arrazoinekin seguraski: holakoak ez dira kalapitan aritzeko momentuak.

Barneko amorruak kiskalirik, kakaueta bakar bat gehiagorik ez nuen irentsi.

Aberasgarri eta emankorragoa da, zenbaitzuekin baino, ardiekin mintzatzea.