… edo noiztenka ahoa bete hortz
nagoela.
Orain dela aste pare bat, autobusean gindoazela, bikotea eta
haurrarekin, semea kalaka gorrian usaian bezala, inguruko guziak beha
abenturei. Parean, adineko emazte bat munttoa, hirurogeita zenbait
urteak ontsa eramanki zituena. Garaztarra-edo izan behar zuen,
mintzoarengatik.
Eskuaraz zuzendu zitzautan.
Emazteak: Baakixu? Miresten xitut.
Eskuaraz ari beitxia. Biziki inportantia 'uxu, azkenian eskuaraz
edozein gauza itea posiblia beita, kontrakoa pentsatuik ee. Etxetik
haste ta beste guzietaat. Aitor dixut eztutala beti hala pentsatu eta
eztutala in, in beharko zen bezeinbat. Beinan zinez esperantxa ixut
inen duziela zerbeit ona eta helduko ziztela. Ondokuek ukaan dixie
zerbeit jarraitzeko, sehur nuxu.
Nik: …
Emazteak: Sehur duxu engaiamendia dela
e! Ihardoki behar ardura, atxiki behar dela hortan! Pentsu dixut
eztela egun guziz emana izaain. Nihauk eztixut in ahal ukan. Aatik
egungoan kanpainek eta politikak beharba... etziakixit. Araiz! Lan
haundia iten ai tutxu denak ta 'kuste 'uxu halee.
Nik: …
Emazteak: Oai joaan nuxu hementxetaik.
Segi zaxu holo-hola! Kuraia on.
Nik: … Addio?
Euskara egun osoetako gaia dut. Hark ez
zekien. Ez dakit zer gertatu zitzaidan. Ez nuen atxeman arraposturik
emateko.
Ez zen fitsik ihardestekorik.
Berantxeago, autobusean jarraikiz,
berinatik iazko Deiardar kanpainaren afitxa zahar histu erdi urratu
bat ikusiz, batzuek pesadunbrea dei lezaketenaren eta aldi berean
esperantza ikaragarriaren arteko sendimendu nahasi eta bitxi batek
inguratu ninduen.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina